Eigen bijdrage voor medicatie onverzekerbare vreemdelingen per 1-1-2014

Overheid neemt onverantwoord risico voor openbare orde en volksgezondheid Voor ongedocumenteerde vreemdelingen die voor medische kosten een beroep moeten doen op de regeling voor onverzekerbare vreemdelingen van het CVZ wordt vanaf 1 januari 2014 een nieuwe drempel opgeworpen: een eigen bijdrage voor medicijnen. De overheid neemt hiermee welbewust (?) een risico voor de volksgezondheid en de openbare orde en veiligheid. Het College voor Zorgverzekeringen (CVZ) heeft al in mei van dit jaar aan de minister voor Volksgezondheid, Welzijn en Sport geadviseerd om aan onverzekerbare vreemdelingen een eigen bijdrage van € 5 per receptregel te vragen. De minister heeft dit advies nu overgenomen en wil deze eigen bijdrage per 1 januari 2014 laten ingaan. Het CVZ baseert zijn advies op een inventarisatie onder de declarerende apotheken, waaruit zou blijken dat de opbrengsten uit eigen betalingen door vreemdelingen (van alle eerstelijns zorg, behalve verloskundige zorg, wordt immers slechts 80% door het CVZ aan de zorgverlener vergoed) tegenvallen, omdat de vreemdeling weet dat de apotheek de niet-betaalde rekening kan declareren bij het CVZ: “Deze wetenschap leidt vervolgens tot een scherpe daling van de bereidheid om te betalen. Dat is niet de bedoeling van de regeling” aldus de voorzitter van de Raad van Bestuur van het CVZ in de brief aan de minister. Wat hierbij kennelijk uit het oog wordt verloren is dat de betreffende ongedocumenteerde vreemdelingen waarvoor de eigen bijdrage van € 5 per receptregel zal gaan gelden (denk bijv. aan de asielzoekers van de vml. tentenkampen in Amsterdam en Den Haag) uitgesloten worden van voorzieningen van de Rijksoverheid, niet mógen werken om in hun eigen onderhoud te voorzien èn zich niet kunnen verzekeren tegen ziektekosten. In een aantal gevallen gaat het daarbij ook nog eens om asielzoekers met ernstige medische/psychische problemen. Juist voor deze kwetsbare doelgroep, die leeft van giften en/of afhankelijk is van derden, vormt het betalen van die € 5 een onoverkomelijke belemmering. Ook zonder deze eigen bijdrage is het voor onverzekerbare vreemdelingen al moeilijk om medisch noodzakelijke zorg te verkrijgen. Dit komt omdat er bij zorgverleners nog altijd veel onbekendheid is met de ziektekostenregeling voor onverzekerbare vreemdelingen, zoals deze wordt uitgevoerd door het CVZ. Hierdoor worden er nog altijd vreemdelingen geweigerd bij de balies van huisartsenpraktijken en ziekenhuizen en krijgen velen van hen niet de medisch noodzakelijke zorg waar zij wel recht op hebben. Immers, bij de totstandkoming van de Koppelingswet in 1998 was er bewust voor gekozen om deze doelgroep niet uit te sluiten van medisch noodzakelijke zorg. Een belangrijke overweging hierbij was dat er risico's voor de volksgezondheid kunnen ontstaan indien men deze groep hiervan zou uitsluiten. De invoering van een eigen bijdrage voor medicatie voor onverzekerbare vreemdelingen zal er toe gaan leiden dat veel onverzekerbare vreemdelingen de hen door bijv. huisarts of psychiater voorgeschreven medicatie niet zullen kunnen betalen en dus de (soms meerdere) medicijnen niet kunnen verkrijgen, waarvan ze voor de behandeling van hun ernstige medische en/of psychische problemen afhankelijk zijn. Het opwerpen van een hoge drempel voor het verkrijgen van de benodigde medicatie leidt daarom tot onverantwoorde risico's voor de medische en/of psychische situatie van mensen die zich sowieso al in de marges van de samenleving bevinden. Situaties zoals die in Baflo en op de Dam in Amsterdam zullen zich als gevolg hiervan vaker kunnen gaan voordoen. Dit brengt dus nadrukkelijk ook risico's voor de openbare orde en de volksgezondheid in de hele Nederlandse samenleving met zich mee. (www.inlia.nl)